Aczkolwiek Goldstein jako rzecznik teorii organicystycznej kładzie nacisk na wewnętrzne determinanty zachowania oraz na zasadę, że organizm znajduje środowisko najodpowiedniejsze do samorealizacji, to jednak nie zajmuje skrajnego stanowiska, zgodnie z którym organizm jest niewrażliwy na zdarzenia w świecie zewnętrznym. Uznaje on doniosłe znaczenie obiektywnego świata, zarówno jako źródło zakłóceń, z którymi jednostka musi się borykać, jak i źródła środków, za których pomocą organizm wypełnia swe przeznaczenie. Znaczy to, że środowisko oddziałuje na organizm dostarczając mu bodźców (lub nadmiaru bodźców), tak że jego równowaga zostaje zakłócona: z drugiej zaś strony ów wyprowadzony z równowagi organizm poszukuje w środowisku tego, czego mu potrzeba do wyrównania wewnętrznego napięcia. Innymi słowy: zachodzi interakcja organizmu ze środowiskiem.
Jednostka musi „dojść do porozumienia” ze środowiskiem zarówno dlatego, że dostarcza ono środków, dzięki którym można osiągnąć samorealizację, jak i dlatego, że zawiera ono przeszkody w postaci zagrożeń i nacisków, które utrudniają samorealizację. Niekiedy zagrożenie ze strony środowiska może być tak duże, że jednostka zostaje sparaliżowana przez lęk i nie jest zdolna posunąć się ani o krok w kierunku celu. W innych sytuacjach samorealizacja może zostać zahamowana dlatego, że w środowisku brak niezbędnych obiektów i warunków.
Goldstein stwierdza, że normalnym, zdrowym organizmem jest taki organizm, „w którym tendencja do samorealizacji działa od wewnątrz i który zakłócenia wywołane zderzeniem ze światem przezwycięża nie z lęku, lecz dla radości, jaką daje zwycięstwo” (1939, s. 305). Z tego przejmującego stwierdzenia wynika, że „dochodzenie do porozumienia” ze środowiskiem polega przede wszystkim na opanowywaniu go. Jeśli nie można tego dokonać, wówczas jednostka musi przyjąć do wiadomości istniejące trudności i dostosować się jak najlepiej do realnych warunków świata zewnętrznego. Jeśli rozbieżność między celami organizmu a realiami środowiska jest zbyt wielka, to organizm albo załamuje się, albo musi zrezygnować z niektórych celów i dążyć do realizowania siebie na niższym poziomie egzystencji. W przytoczonym niżej fragmencie Goldstein dokonał zwięzłego podsumowania swych poglądów na sposób zorganizowania i na dynamikę organizmu.
