Podstawowymi danymi psychologa są przebiegi (proceedings), to jest interakcje podmiot – przedmiot lub podmiot – podmiot o czasie trwania wystarczającym do tego, by zawrzeć w sobie istotne elementy danej sekwencji zachowania. Według słów Murraya: …przebiegi są tym, co obserwujemy, co próbujemy przedstawić za pomocą modeli i wyjaśniać, tym, co staramy się przewidywać: są faktami, przez porównanie z którymi sprawdzamy adekwatność naszych sformułowań (Murray, 1951b, s. 269-279).
Aczkolwiek w pewnych sytuacjach można ściśle zdefiniować przebieg, na przykład jako reakcję słowną i odpowiedź na nią, to jednak zwykle można podać tylko bardzo ogólną definicję. W tym duchu Murray wskazuje, że: „Teoretycznie czas trwania przebiegu jest określony przez: 1) początek oraz 2) zakończenie istotnego pod względem dynamicznym zespołu {pattern) zachowań…” (Murray, 1951b, s. 269).
Ta koncepcja, zgodnie z którą podstawową jednostką dla psychologa jest przebieg, odzwierciedla przekonanie Murraya, iż wymiar czasowy jest integralnym elementem wszelkich zachowań. Tak więc przebieg jest kompromisem między ograniczeniami praktycznymi nakładanymi przez intelekt i techniki badacza a empirycznym faktem, że zachowanie istnieje w wymiarze czasowym. Murray stwierdza, że przebiegi można podzielić na wewnętrzne (marzenie na jawie, rozwiązywanie problemów, planowanie w samotności) i zewnętrzne (interakcje z osobami lub przedmiotami w otoczeniu). Przebiegi zewnętrzne mają dwa aspekty: subiektywny aspekt doznaniowy (experiential) oraz obiektywny aspekt zachowaniowy {behavioral).
Rozpatrywanie zachowania w kategoriach przebiegów jest dla wielu celów zupełnie wystarczające. Jednakże w pewnych okolicznościach konieczne jest zawarcie w pojedynczej jednostce czy sformułowaniu zachowania występującego przez czas dłuższy. Taką dłuższą funkcjonalną jednostkę zachowania określa się jako serię {serial) zorganizowaną kierunkowo, nieciągłą sekwencję przebiegów można nazwać serią. A zatem seria (tak jak przyjaźń, małżeństwo, kariera zawodowa) jest to względnie długa jednostka funkcjonalna, którą można odwzorować jedynie z grubsza. Trzeba zarejestrować decydujące przebiegi z całej serii, biorąc pod uwagę takie wskaźniki rozwoju, jak zmiany dyspozycji, wzrost wiedzy i zdolności, podniesienie jakości wykonywanej pracy itd. Żaden przebieg w serii nie może być zrozumiany bez uwzględnienia przebiegów, które do niego doprowadziły, i bez uwzględnienia celów i oczekiwań osoby działającej oraz jej programu na przyszłość (Murray, 1951b, s. 272).
Tak więc przedstawienie zachowania w kategoriach serii jest niezbędne dlatego, że pewne przebiegi są tak ściśle związane ze sobą, iż nie można badać ich oddzielnie nie niwecząc ich pełnego znaczenia.
